Brussels foodie

Het is zover, de eerste echte hittegolf van 2020 is bezig. Wij blijven (alweer) in ons langzaam opwarmend kot en proberen vooral geen extra warmte op te wekken. Ik ging op zoek naar de recepten die mij verfrissen en weinig tot geen vuur of (heavens forbid) ovens nodig hebben. Vandaag: gember-hibiscus ice tea

Drie jaar van mijn leven, van mijn derde tot en met mijn vijfde middelbaar, bracht ik door in de Verenigde Staten. Op restaurant kan je daar, naast koud water à volonté, ook bijna overal ice tea van het huis krijgen. Hoe verder je er naar het zuiden gaat, hoe meer kans dat de standaard versie van die ice tea gezoet is (en hoe meer naar het zuiden, hoe zoeter). Zelfs de hyper-intramobiele US of A is dus geen culinaire monocultuur. Aan de oostkust althans, van de westkust kan ik niet meespreken. Bij de ongezoete versie krijg je een kommetje met verschillende soorten suiker en roze zakjes zoetmiddel, ook al is ijskoude ice tea zoeten met gewone suiker geen sinecure. Bij vrienden stonden er ook vaak kannen met zelfgemaakte ice tea in de koelkast waar je naar believen van mocht uitschenken. Want Amerikanen vinden het totaal niet raar als je hun frigo opentrekt als huisgast.

Dat die huisgemaakte ice tea stilaan de oversteek naar het Europese continent heeft gemaakt, kan ik alleen maar toejuichen. Tegenwoordig heeft elke zichzelf respecterende hippe koffie-, cocktail- of zomerbar een huisgemaakte ice tea, die meestal al uitverkocht is als jij hem wilt bestellen. Wie liever in zijn kot blijft of ’s nachts verfrissing zoekt in de koelkast kan het ook makkelijk zelf maken! Het recept is helaas niet helemaal zonder warmte: het water voor de thee moet je eerst opwarmen (tenzij je thee ook koud kan brouwen, iemand al geprobeerd?) en dan weer laten afkoelen. Als je een waterkoker hebt, is dit het moment om die boven te halen, want zo maak je waarschijnlijk het minste extra warmte. Ik maak de ice tea ’s avonds laat en laat hem dan buiten de koelkast afkoelen om er ’s morgens in te zetten.

Je kan ice tea van zowat elke thee maken. De klassieker is de Lipton black tea en die is prima (zelf drink ik die het liefst met een tikkeltje suiker). Ik maak vaak ijsthee van de Palais des Thés English Garden, al dan niet met een paar takjes munt en schijfje citroen erbij voor extra frisheid. Het recept hieronder komt uit The New Classics van Martha Stewart, dé Amerikaanse keukenprinses. Ik doe er minder suiker in en laat het citroensap weg. Elke hibiscusthee is prima, ik gebruik de hibiscus & orange thee van Shotimaa, te vinden bij Bio Planet. Naast hibiscus en sinaasappel zit daar ook citroengras, rozebottel, peper, zoethout, karadamom, kaneel, gember en kruidnagel in. Geen caffeïne dus, een voordeel als je dit ’s avonds wilt drinken (nadat ik een keer wakker lag na vier glazen ijsthee op café, let ik daar wat op.)

Ingrediënten voor anderhalve liter thee

– 4 zakjes hibiscus/rozebottelthee
– gember: 2 tot 5 cm of meer, afhankelijk van hoe spicy het mag zijn
– suiker: 4 eetlepels (of een ander zoetmiddel zoals honing, agave…)
– anderhalve liter water + enkele eetlepels
– enkele eetlepels citroensap (optioneel)

Bereiding:

Breng het water aan de kook met de suiker in een (afgedekte) kookpot. Snijd intussen de gember in kleine blokjes, schillen hoeft eigenlijk niet (maar het mag). Doe de gember bij het water. Roer even om de suiker op te lossen. Als het water kookt, zet je het af en voeg je de theezakjes erbij. Laat minstens 15 minuten trekken. Proef dan of je er eventueel meer suiker in wilt. Ik laat de theezakjes en gember er gewoon de hele nacht in, of totdat het is afgekoeld en ik het overgiet in een karaf. Als het op kamertemperatuur is, voeg je eventueel de citroen toe en zet je het in de koelkast. Serveren met een ijsblokje en schijfje citroen.